Lieve (plus)mama, (plus)papa, oma, opa, tante, nonkel, broer, zus, beste vriend of vriendin
De kerstdagen komen eraan. We kijken uit naar ons familiebezoek in Engeland. Voorlopig kan het met alle Covid-gekte toch doorgaan. Ik schrijf nog drie blogposts voor ons vertrek en dan gaat de laptop ook even rusten.
De post waar ik het meest waarde aan hecht is deze. Ik schrijf hem nu omdat je even tijd nodig hebt om je mentaal voor te bereiden…
Mijn wens voor jou, als opvoeder en verzorger
Is dat je klaar bent voor de sterke emoties van je kindjes. Dat je dit jaar de ruimte vindt om de emoties samen te doorlopen. Niet enkel ruimte voor de drukke agenda, en occasionele huilbui maar ook die luide en chaotische driftbui.
Ik wens je dit wit papier toe, om jouw voorgeprogrammeerde, impulsieve opmerkingen even te pauzeren.
Starten met “a blank page” als je kindje straks een driftbui krijgt. Makkelijk gezegd. Want het leven is druk, en we zijn een product van onze eigen opvoeding, van een gebrek aan kennis toen wij werden opgevoed. Van voorwaardelijk opvoeden.
Maar kijk, als opvoeder heb jij vandaag, morgen en binnen twee weken het recht om jouw reactie op negatieve emoties te kiezen.
Daar ligt jouw kracht en in mijn opinie, jouw grootste cadeau aan je kind.
De Vulkaan Komt Eraan. Dat is bij ons een gegeven.
Als routines veranderen, en kinderen geen rust vinden, stapelen er zich veel spanningen op.
In de vuilbak
De idee dat kinderen dankbaar zullen zijn omdat wij voor hen vakantie nemen, cadeaus kopen, laat mogen opblijven, hen meenemen van hier naar daar. Die idee mogen we laten varen. Uiteraard kijken we uit naar verbinding. Maar als we conditioneel redeneren en geen negatieve emotie dulden, wordt de vakantie een mijnveld van spanning.
Ik wens je toe dat je dit jaar je adem kan inhouden en de volgende zinnen niet op automatische piloot zegt :
“Stop met wenen.”
“Dat is echt slecht van jou.”
“Maar je moet toch niet boos zijn.”
“Jij hebt geen reden om te wenen.”
“Je moet toch niet bang zijn.”
“Je bent precies een kleine baby als je je zo gedraagt.”
“Als je nu niet stopt met boos zijn, is er geen dessert, is er geen cadeau, gaan we gewoon naar bed”.
“Moet je daar nu triest / jaloers / boos voor worden?”
“Wat goed / flink dat je nu niet weent.”
“Ik kan er niet voor je zijn als je je zo gedraagt”.
Deze zinnen mogen in de vuilbak omdat ze conditioneel zijn. Betekent dat dat we onze kinderen alles laten doen? Nee. Net daarom krijgen ze soms die driftbui.
Omdat er weer een storm aan impressies, eten, cadeaus, verwachtingen van anderen en types mensen aankomt, gaat je kindje waarschijnlijk een van de vakantiedagen ontploffen.
Trop is too much! Demasiado. Te veel.
Liefde vinden tijdens de driftbui
Ik wens je liefde voor jezelf en voor je kind toe. Het besef dat eigenlijk niks belangrijker is dan op dat moment verbonden te blijven.
Deze zinnen wens ik je toe.
“Ik ben er voor jou.”
“Ik wil niet dat je nog meer televisie kijkt / nog meer taart eet / nog meer frisdrank drinkt, en je mag daar boos voor zijn. Ik zie je te graag om je nog meer tv / taart / frisdrank te geven.”
“Het is mijn job om voor jou te zorgen en hier stel ik de grens. Ik zie dat je boos / van streek bent en dat is ok.”
“Een dikke knuffel.”
“Laten we een goed kussengevecht doen om de frustratie eruit te laten.”
“Ik zie dat je daarom heel boos / triest / jaloers bent. Laat het er maar uit. Ik zie je graag.”
Samen erdoor.
Family matters… Or not?
De feestdagen draaien rond familie uiteraard. Maar dat betekent niet dat je kind snapt dat jij het ongemakkelijk vindt dat die driftbui met alle nonkels en tantes erbij plaats vindt.
Het kan van een huilbui tot een driftbui gaan. Vooral tantrums zijn messy, en maken ons nerveus. Als er familie staat op te kijken die deze kennis niet heeft, worden we extra zenuwachtig. Je kan de driftbui eventueel vroeger laten gebeuren door een harde grens te stellen als je voelt dat je kind al gespannen en boos is, nog voor het familiebezoek.
Maar… als we de maatschappij willen wakker schudden en negatieve emoties willen aanvaarden, mag je familie hier ook onderdeel van zijn. Als jij er klaar voor bent.
Het is die driftbui die cultureel nog moeilijk is. Mensen die zelf niet mochten boos zijn of wenen als kind, hebben vaak weinig ruimte of empathie voor de emoties van kinderen.
“Wat een verwend kind, die heeft een driftbui en die krijgt nog extra aandacht ook.”
Jij bent cruciaal. Laat de wereld rondom jou draaien… Je kind haar of zijn negatieve emoties aanvaarden, en het steunen op dat moment, is het mooiste cadeau dat je het kan geven.
Dit weten we vandaag
Kinderen mogen boos zijn. Boosheid is een ontladingsmechanisme voor kinderen. Het is ok, je kind zijn of haar hersenen zijn in volle groei. Ze zijn nog niet rationeel, en als wij als ouder die boosheid onvoorwaardelijk aanvaarden, kan de emotie ook weer wegebben en plaats maken voor rust en reflectie.
We hoeven niet alles te geven aan onze kinderen om negatieve emoties te vermijden. We houden van onze kinderen, ook als ze emotioneel zijn. Niet conditioneel opvoeden is ook de driftbui aanvaarden. Op het moment dat kinderen ondankbaar lijken, kan je beginnen begrijpen dat dit een vraag naar hulp is.
Het is makkelijker als kinderen braaf spelen en dank je zeggen, maar wanneer je kind je echt nodig heeft is in die messy en chaotische driftbuiten. Dan kunnen tonen dat je hen graag ziet, dat wens ik je toe.
Zo heelt je kind razendsnel van die spanning.
Op een bepaald moment tijdens de kerstvakantie wordt het vaak te veel voor je kind. Jij hebt in de hand hoe je ermee omgaat
En jij?
Laten we de komende twee weken nemen om ons mentaal voor te bereiden op de vulkanen die na of tijdens de storm zullen uitbarsten.
Plan tijdens de vakantie genoeg kalme en verveelmomenten in, wilde speelmomenten buiten om de beer los te laten, en plan je eigen ontspanning en stilte.
Ik wens je toe hoe goed het voelt eens je die driftbui omarmt! Een pak van je schouders. En ik beloof je dat je er keer op keer beter in wordt.
Mislukt?
Ook hier lukt het niet elke keer om die onvoorwaardelijke liefde 100% te vertalen. Een welgemeende sorry voor het slapengaan, een knuffel en de volgende dag opnieuw beginnen. Zo leert je kind dat niemand perfect is, maar dat er wel over gesproken wordt.
Namaste
Esther