Mijn hart bloedt
Wat is er gebeurd?
Gisterenavond komen Pau en ik thuis na een theatervoorstelling met een clown. Hij vond het niét leuk. De clown was niet mooi, hij was er soms bang van en vond het ook niet grappig. Duidelijk!
We wandelen door de gang en hij ziet dat zijn avondeten verdwenen is. We hadden het net ervoor al klaargezet zodat hij niet té laat naar bed zou gaan. Een menselijke vergissing. Dan heeft onbedoeld Pau zijn eten aan Aina gegeven, en Pau ziet dat zijn bord weg is.
De driftbui…
Niet fijn, maar we aanvaarden de gevoelens van Pau. Uiteraard zit er ook wat jaloezie bij. Maar ik blijf bij hem en vind onvoorwaardelijke liefde, we houden de verbinding tijdens de driftbui. Hij slaagt erin om een gezonde driftbui te hebben: gewoon met zijn voeten stampen, en wenen. Helaas ook wat speekselen maar hij kuist het ook weer op.
Eens gekalmeerd, proberen we het erover te hebben aan de eettafel. De reden voor de driftbui was de spanning die hij dat hele uur had gevoeld, en jaloezie. Het avondeten was het topje van de ijsberg. De spanning kon er op die manier uit.
Maar dan komt zijn vraag.
Pau : “Mama, hangen hier ook camera’s?”
Wij : “In huis? Waarom zouden hier camera’s hangen, Pau?”
Pau : “Wel omdat ze op school zeggen dat als je je slecht gedraagt de driekoningen alles zien via de camera’s en je geen cadeau krijgt.”
Op dat moment voelde ik me wit wegtrekken. Mijn hoofd duizelt.
Where did we ever get the crazy idea that to make children do better, first we have to make them feel worse? Jane Nelsen
1) Camera’s
2) Slecht gedrag
3) Cadeaus
What the Fudge. Adem in en uit. Maar toch zakt de moed me in de schoenen.
Ja, zo een opmerkingen maken me emotioneel. Het kwetst als een kind zich bekeken voelt en denkt zich anders te moeten gedragen. Het kwetst ook omdat ik me hulpeloos voelde, eventjes toch. Omdat Pau wel heel lang bleef volhouden dat er camera’s in huis hangen.
“Kinderen ontwikkelen geen positieve eigenschappen op basis van gevoelens rond straf en onbewuste beslissingen die ze nemen als gevolg van straf.” Jane Nelsen
Welcome to the real world
Het betekent niet dat omdat we thuis zo onze best doen, dat er rondom ons geen werk meer is. Dat er zo veel kinderen deze periode zich nu aan het inhouden zijn voor de potentiële opmerkingen / cadeaus van de Sint, de kerstman, de drie koningen. Daar word ik ongemakkelijk van.
We helpen onze kinderen niet vooruit als ze zich slecht voelen over zichzelf.
Wat dan wel?
1. Er zijn geen cadeaus voor goed of slecht gedrag
We belonen niet met cadeaus. Als er cadeaus zijn, zijn ze er. Er is geen lijst met gedrag dat beloond of bestraft wordt. Elk kind is fantastisch en er zijn geen slechte kinderen. Er zijn geen camera’s…
Children do better, when they feel better.
2. Bewuste woordenschat
Kinderen met lastig gedrag zijn geen slechte kinderen. Ze ervaren spanning, hebben nood aan ontlading, en zijn aan het communiceren dat er iets aan de hand is.
Er zijn geen slechte kinderen.
3. Verder doen
Dit betekent dat we met passie verder doen met beuwst ouderschap uit te dragen. Positieve discipline. Er zijn geen slechte kinderen en cadeaus zijn geen beloning.
Op Pau zijn school gaan ze de experten rond emotionele ontwikkeling alvast aanspreken rond het thema.
Help jij mee deze onzin uit de wereld te helpen?
Namaste!