Als je het aan Pau, je eigen kind én Aletha Solter vraagt… “Samen spelen” moet in de rechten van het kind!
En ze hebben nog gelijk ook 😉
Speel met je kind en verbind
Verbinding en aandacht zijn basisbehoeften. Dat uitspreken en die behoefte eren verandert voor veel kinderen de dagelijkse realiteit.
Want verbinden en aandacht geven is voor hen soms net iets meer dan reactief zijn en hun vragen beantwoorden.
Even echt tot hun niveau afdalen, hen als opvoeder liefdevol ontmoeten in hun spel. Daar doe je hen zo veel goeds mee. Het kost vaak enkel tijd, en geen extra geld.
Zeker met broers of zussen in huis, drukke agenda’s en twee jobs schiet het moment om 1 op 1 te gaan samen spelen er vaak bij in.
Verschil
Samen spelen met de opvoeder, 1 op 1 is niet hetzelfde als kinderen die samen spelen of als familie samen spelen (uiteraard ook belangrijk).
Sindskort spelen Dan en ik elke dag bewust afwisselend een half uur met Pau. We wisselen af. We starten om 20 uur, en het doet wonderen. Om 20.30 h gaat het alarm terug af en gaat hij naar bed.
Waarom?
Aina groeit en wordt meer en meer zelfstandig. Pau heeft nog altijd nood aan zijn rustig momentje waar hij niet moet vechten voor aandacht, aan die verbinding zonder ruis. Dat is een basisrecht en geen luxe.
Wat is er veranderd?
- We kondigen bewust aan dat we om 20 uur gaan samen spelen, dus we maken ons klaar ervoor.
- Hij mag kiezen en betrekt ons. Ofwel spelen we met blokken, zijn figuren, of wil hij tekenen met Dan. We laten hem zijn eigen keuzes maken en spel ontwikkelen. Pau geeft vaak aan wat het verhaal is en we laten hem zijn gang gaan. Gisteren was er bijvoorbeeld een aardbeving gebeurd, de houten blokken lagen overal verspreid en de Super Things (gekregen speelgoed) gingen het dorp terug opbouwen. De blokken zijn dan de ramen, deuren, het dak… Een voor een kwamen de Super Things helpen.
Resultaat
Het feit dat hij weet dat hij een half uur 1 op 1 aandacht krijgt per dag, doet hem enorm deugd. Het brengt rust net voor bedtijd en wij genieten mee van de vrede die het brengt voor bedtijd. Hij straalt, en legt ons uit hoe hij wil dat we spelen.
Onze motivatie
We merkten de afgelopen weken dat Pau met frustraties zat. Sowieso was er een stuk jaloezie, machteloosheid, de aanpassing aan terug naar school. Het samen spel doet hem enorm deugd, en hij evolueert.
We zetten onze wekker om als volwassene ook zelf de motivatie te houden, en na het half uur is hij ook echt uitgespeeld. Bedtijd is iets positief, en vaak een rustige afsluiter van de dag.
Aina heeft in de namiddag ook die tijd met mij, op de dagen wanneer Pau voltijds op school zit, waarin ik haar de volle aandacht kan geven.
Verbinding
Al spelend kan je zo makkelijk het basisrecht voor aandacht en verbinding van elk kind eren. Hoeveel huishoudelijk werk er ook is, jonge kinderen ontwikkelen zich al spelend.
Als je hen op dat niveau kan ontmoeten, voelen ze zich gerespecteerd, begrepen en geliefd. Dat verbindende is zó ontspannend en waardevol! Bovendien kan je veel afleiden van hun spel en als er angsten zijn, werkt het ook therapeutisch. Je kan symbolisch spel gebruiken met poppetjes en figuren en je kind zijn of haar ervaring laten uitspelen en andere verhaallijnen laten bedenken. In het boek Attachment play lees je er alles over.
Het is niet toevallig dat Pau over de aardbeving wilde spelen, omdat hij er eigenlijk ook bang voor is. Door te spelen, kunnen kinderen hun angsten zelf “uitspelen”.
Het kan ook wekelijks
Als je niet elke dag tijd hebt, maak ten minste wekelijks tijd om 1 op 1 aandacht te geven aan elk kind. Zoek hulp en een oppas voor je andere kinderen, en organiseer je week op een manier waarop je verbinding kan maken tijdens een half uur samen spelen.
Groeten van Pau!