De zin en onzin van tips rond zindelijkheidstraining is groot. Als je even Google raadpleegt, kom je een waaier van verschillende tips en stromingen tegen. Zelfs op gerenommeerde websites kom je nog de stickermethode met beloningen tegen.
Het allerbelangrijkste
Het belangrijkste om weten is dat kinderen al na het eerste levensjaar, wanneer ze kunnen wandelen, controle krijgen over hun blaas, en er dus gevoelige periodes voor zindelijkheid zijn. Tussen hun eerste en het tweede levensjaar maakt je kindje die fase waarschijnlijk door. Hierop mag je vertrouwen.
Wat me vandaag frustreert, is de onzin van het woord “zindelijkheidstraining”. We spreken vlot over onze kindjes “trainen”. Maar dat veronderstelt dat ze zelf niet gaan aangeven dat ze willen naar het toilet gaan, en er ook een kleine competitie of wedstrijd aan de hand is is. Een training is een methode gebaseerd op angst omdat je kindje anders niet zal voldoen als jij er geen druk opzet. De onzin gaat verder in de zin van externe beloningen : stickers, gejuich, cadeaus. Dat dit nog wordt gebruikt als een mainstream manier om je kindje naar het toilet te doen gaan, toont aan dat er nog werk aan de winkel is. Vertrouw op je kennis en je kind.
Laten we bewust worden van deze zaken:
6 tips rond zindelijkheid bij peuters
1. Gevoelige periode
De gevoelige periode opsporen bij elk uniek kind tussen de 12 en 30 maanden, is eigenlijk de sleutel. Wat we bij Pau absoluut misten, was de kennis en het bewustzijn.
Gewoon al weten dat rond de 18 maanden er heel veel kans was dat het hem net interesseerde. Die boot hebben we volledig gemist. Aina is nu 17 maanden en spreekt weinig, maar kan ons aangeven met geluiden en aanwijzen dat ze naar het toilet is gegaan in haar pamper.
Naar het toilet kunnen gaan, is een verwezenlijking en een teken van opgroeien. Maar het is niet de belangrijkste stap in opgroeien en hoeft dus ook geen stress factor te zijn voor de omgeving.
De zindelijkheid zelf is tijdens de gevoelige periode een proces waar we als ouders vertrouwen schenken. Dat staat schril tegenover training met beloningen. Dus wel observeren maar geen druk gaan leggen, niet gaan oordelen. We willen vooral Aina zelf aan het werk zien.
Wat we niet gaan doen is dus nog belangrijker dan wat we wel doen. Geen stickers, geen gejuich als het eens lukt, geen EKKE KAKA OP DE GROND!. Wel een rustige aanpak. Belonen geeft jammer genoeg aan dat we eigenlijk geen vertrouwen hebben in het spontane vermogen om iets te kunnen of iets te leren, en het natuurlijke gedrag van het kind willen bijsturen.
Stickers en cadeaus hoeven helemaal niet, integendeel. Beloningen nemen dus de interne motivatie om iets te kunnen af. Aina neemt haar eigen leven in handen en wij vertrouwen erop.
2. Introduceren woordenschat
Aina spreekt door de talenmix nog niet bijster veel, dus nu ze 17 maanden is doen we onze best om de woorden “pipi” en “kaka” duidelijk te maken. We We tonen haar voor hoe wij naar het toilet gaan, en het potje dat op ons toilet lijkt, staat goed in het zicht.
Een realistisch potje is makkelijk om de link naar het grote toilet te maken.
Dan gebruikt de woorden ook in het Nederlands in plaats van het Engels omdat het in het Nederlands en Spaans dezelfde woorden zijn. Zo kan ze zelf duidelijker zijn naar ons toe.
3. Pamperloze momenten thuis
In de namiddag kan Aina gerust enkele uurtjes thuis zonder pamper spelen. We hebben ook het dakterras boven. Nu het herfst is, hebben we nog warme dagen waarbij ze niet te veel kleren aan hoeft. Als ze dan naar het toilet gaat, kan ze het makkelijk zelf beginnen observeren.
4. Op het ritme van Aina
We observeren haar gedrag en bekijken zo of er een gevoelige periode is voor de zindelijkheid. Ze gaat op dit moment wijzen, en geluiden maken, zitten op haar hurk en toont ons haar pamper. Dat volgen we op. We kijken even of ze naar het toilet is gegaan en verversen haar. We benoemen ook wat we doen.
5. Herbruikbare pampers
Met herbruikbare pampers voelen peuters sneller dat ze naar het toilet zijn geweest. Het is minder comfortabel dan wegwerppampers en dat is de bedoeling. Zo kan ze die pamper aanvoelen en het ons vertellen of aanwijzen.
Na de pamper, onderbroeken
De volgende stap is Aina de keuze geven een grote onderbroek of een trainingsonderbroek te geven (die ze zelf kan optrekken). Ze mag ook kiezen of een pamper wil of de onderbroek aandoen. Ze zal zelf aangeven wat ze die dag wilt. Op onzekere momenten of drukke dagen, zal ze eventueel liever een pamper willen en dat is ok.
6. Zelf rustig blijven
Forceer je kindje niet want dat werkt sowieso averechts en vertrouw erop dat het jou zal vertellen wanneer het wil gaan. Er is geen haast bij. Een terugval gebeurt vaak bij stress, verhuis, nieuw broertje of zusje, ziekte, spanning of een reis. Oordeel niet en vermijd drukte!
Vermijd dus zindelijkheidstraining en ga voor de filosofie van een proces! Laat ons zeker weten hoe dat bij jullie verloopt!
