Wie kinderen heeft, verliest zichzelf op een bepaald moment wel eens.
Omgaan met perfectionisme
Perfectionisme loert vandaag de dag bij het ouderschap meteen om de hoek. Zeker als er nog eens social media bij komen.
Ouderschap 3.0
Ouders zijn meer en meer geïnteresseerd in het mentale welzijn van hun kinderen. Dat kunnen we grotendeels alleen maar toejuichen. En tegelijk kunnen we onszelf ook zó voorbijlopen in het moment, in het micro-managen, in het opgaan in het ouderschap.
Zo kan ook je relatie ondergeschikt worden aan het obsessief bezig zijn met het welzijn van je kinderen. Wij zelf hebben bijvoorbeeld onbewust geen tijd gemaakt voor koppeldates de eerste vier jaar van Pau zijn leven. Andere prioriteiten, geen babysitter, en ook niet met opzet… Maar geen tijd maken voor elkaar, komt uiteraard geen enkele relatie ten goede.
En dan zijn er nog de clichés: (te) hoge doelen stellen voor je kind, focus op uiterlijk vertoon, zogezegde verhalen van idyllisch familiaal geluk en je eigen wensen projecteren op je kinderen… Allemaal menselijk, allemaal perfectionistisch.
Hier enkele tips
1. Ontspan
Om mindful en relaxed te blijven omgaan met opvoeden, heb ik mijn rust nodig. Door onze verhuis naar een appartement, heb ik veel minder huishoudelijk werk, en kan ik makkelijker de deur achter mij toetrekken.
- Op zaterdag ga ik nu enkele uren wandelen in de bergen, een boek lezen ergens, een koffie drinken… Waarom heb ik tot mijn 35e gewacht met mezelf dit te gunnen?
Het laadt mijn batterijen op en brengt me weer in balans met mezelf. Die ontspanning draagt bij tot minder perfectionisme, mezelf aanvaarden zoals ik ben, en mezelf graag zien.
- Ik probeer ook dagelijks yoga te doen, leve de fantastische Adriene. Als dat betekent trager gaan met werken, opkuisen of administratie doen, so be it.
- En op woensdag ben ik vrijwilliger bij Caritas, waar we mensen kleren geven die het op dat moment nodig hebben. Dit uit overtuiging, uit liefde voor mezelf, voor hen en voor de wereld.
En als kers op de taart, toon ik aan onze kinderen dat een mama ook de deur achter zich toe kan trekken en tijd voor zichzelf maakt.
2. Durf
Perfectionisme heeft ook te maken met je externe wereld. Iedereen plezieren en jezelf constant bewijzen hoeft niet. Ik ben zelf een pleaser pur sang en leer dag na dag minder te pleasen. Het voelt goed, mijn unieke zelf zijn en zelfs vieren…
Of mijn buurman, beste vriendin, schoonmoeder, of verre tante nu akkoord gaat met onze levensvisie of niet. Dat maakt toch niet uit?
Durf je huidige zelf, culturele en familiale tradities in vraag stellen. Keuzes maken die afwijken van een platgetreden pad, dat vraagt inzicht en moed. Wil je het anders aanpakken maar ben je bang van wat jouw vrienden en/of jouw (schoon-) ouders zullen denken? Waarom vind je dat beangstigend? Iedereen heeft sowieso altijd een mening. Daar kan je niet van onderuit.
Voor mij persoonlijk is het motto “Agree to disagree” een motto geworden als ik verschil van mening met iemand die dichtbij me staat (of veraf). Simpelweg en met alle respect zeg ik “Ik hou er mijn mening op na, en respecteer ook de jouwe.” Het is enkel de waarde die jij aan een ander zijn of haar mening hecht, en wat jij dat doet betekenen, die het voor jou een probleem maakt.
Eens je je bewust wordt van storende inner voices zoals Nina Mouton ze zo mooi omschrijft, kan je er ook mee aan de slag. Hoe denk jij zelf over je huidige aanpak en kinderen die “anders” worden opgevoed? En waarom denk je er zo over?
3. Wees voorzichtig met Social media
Wie voor Montessori thuis kiest, kan all the way gaan. Toen ik net Montessori begon toe te passen, ontdekte ik prachtige Instagram accounts en perfecte Pinterest accounts.
Social media zijn een vorm, een uitnodiging tot oppervlakkigheid en verstrooiing van de essentie.
De Montessori methode gaat onder andere om een aantrekkelijke (en intelligente) omgeving inrichten voor je kind. Logisch dat er dus ook veel Montessori families zich online vooral op het uiterlijke richten: perfecte woonkamers, perfect gestileerde kinderen en een grote focus op materiaal en speelgoed. Dat is de vorm, niet de kern van de filosofie.
Omdat ik mijn Instagram gedrag vroeger niet echt beperkte, kwamen al die invloeden en perfecte omgevingen soms hard binnen. Het zijn goedbedoelde en inspirerende posts, maar het maakte mij soms ook moedeloos en passief.
Daarom mijn beslissing om niet meer op Instagram te zitten.
Om de vorm draait het allemaal niet in opvoeding. Laten we de kernboodschap niet missen.
4. Aanvaard je evolutie
Als mens, als ouders, als partners zijn we in constante evolutie. Wat we op vijf jaar tijd bijleren over opvoeden, is fantastisch. Door je eerste kind leer je zó veel bij. Dat ik nu weet wat ik toen niet wist, moet ik aanvaarden.
Ik groeide als ouder, als mens en als partner. Schuldgevoel is iets waar ik soms mee worstel. En tegelijk weet ik dat alles uiteindelijk zijn reden heeft gehad. Dat ik nu ben wie ik ben, door al die vorige ervaringen.
En dat het goed is zoals het is. Perfect bestaat niet. Je eigen unieke zelf wel.
Wat mij zo inspireert aan de Montessori methodiek
Is … dat de filosifie erop gericht is je kinderen hun UNIEKE zelf te laten worden. Niet die perfecte kinderen die jij altijd wilde, maar vooral hun eigen unieke zelf.
Alle kleine stapjes die we maand na maand met Pau en Aina ondernemen, alle materiaal, de respectvolle manier van omgaan met hen, hen als onze gelijke beschouwen. Het einddoel van dit is je kinderen zichzelf te laten worden. Ik wens hen net zoals Montessori een doel toe in het leven en op deze planeet.
Montessori Valkuilen
Vermijd dus de valkuil van de methode te strikt volgen, van uiterlijk vertoon. Laat het geen relatietest zijn met je partner. Sluit compromissen over de aanpak, blijf spontaan en vooral trouw aan jezelf. Je doet je best, en dat is alles wat je kan doen.
Ook ik kan last hebben van perfectionisme.
Beslissingen
Onder het motto “what you see is what you get”, heb ik daarom enkele beslissingen genomen:
- Ik strijk niet in het dagelijks leven, dus ook niet voor de foto’s van onze kamers en kledij.
- Pau en Aina maken vlekken op hun kleren, elke dag. Dat zal je af en toe zien op de foto’s. En… Pau kiest zelf grotendeels welke kleren hij draagt. Dat zal je zeker zien op de foto’s 🙂 En … we gaan al eens een paar weken te laat naar de kapper.
- Ik beheer zelf geen Instagram account. Daar word ik oprecht niet gelukkig van.
Namaste!