Tijd om even een update te delen over Pau zijn bosschool ervaring. In het kort : hij heeft deugd van een jaar in de natuur spelen. We zijn dankbaar voor de omgeving en het feit dat hij op zesjarige leeftijd nog niet naar het eerste leerjaar moet.
Voor al wie twijfelt, zoekt en probeert te vinden, ik schrijf de blogpost ook omdat we aan den lijve ondervinden dat de perfecte school niet bestaat. De eerste twee maanden waren gewenning voor Pau. Het is moeilijk geweest voor hem om onder woorden te brengen wat hij voelde, maar dat is intussen een pak verbeterd.
Positief
Pau gaat super graag naar de school. Dat is op zich al een omwenteling van jewelste. De dagelijkste strijd is even voorbij.
Pau wordt wakker, springt in zijn kleren en voelt zich klaar voor de dag. We gaan bijna elke dag met de fiets. Hij geniet van de plekjes in het bos (een muziekbos, een boerderij met hooi,…) en de container waar de zesjarigen les krijgen.
Hij heeft meer zelfvertrouwen in het algemeen. Het fysieke aspect van de natuur en het bos draagt er zeker tot bij. De kinderen moeten er meer grenzen aangeven, wat een uitdaging is, maar ook een goeie uitnodiging voor hem.
Het is een kleine bosschool, en Pau is daardoor minder overstuur. Hij verwerkt nog altijd intens veel prikkels, maar de natuur is een bron van fantastische prikkels. Na school komt hij moe maar voldaan naar huis.
De kinderen spelen veel in het bos en kunnen er fysiek nog veel rondlopen. Dat maakt het makkelijker om zich erna te concentreren in de container op (langzaam) leren schrijven en rekenen.
De leraren zijn geduldig en bieden steun aan de ouders als je met vragen of twijfels zit.
Wat er bij komt kijken
Zowel voor de vier kindjes die al langer naar de school gingen, als voor de drie nieuwe kindjes is het moeilijk om een hechte groep te vormen, tot op vandaag. Nieuw zijn in de groep, blijkt lastig. Een echte intense vriendschap is er nog niet uitgekomen. Er zijn gelukkig ook nog een twintigtal kleuters tussen drie en zes, waar er intussen ook veel mee gespeeld wordt.
Het is een kleine bosschool met een horizontale structuur, een coöperatieve, waardoor er ook structureel wel wat wankelt.
Het lerarenloon is te krap en zorgt voor minder stabiliteit bij het personeel.
Het is een school met een visie tot 7 jaar. Het is fantastisch voor de kleuterjaren. Maar we moeten sowieso wel op zoek naar een plek voor de volgende etappe en zorgen dat Pau ook nog kan aansluiten daar. De komende weken zoeken we uit waar hij na dit jaar best kan gedijen.
Conclusie
We zijn heel dankbaar dat we een Pau zien die gemotiveerd is, Een kind dat meer zelfvertrouwen uitstraalt. Hij heeft een positieve attitude ten opzichte van de bosschool. Hem meer tijd geven was een goeie beslissing.