Start zwangerschap
Je kindje zijn of haar leven begint op het moment dat je er over fantaseert. Een tweede kindje, een broer of zus voor Pau, een grotere familie… Dan en ik waren overtuigd.
Pau werd twee jaar in augustus, en vanaf dan voelden we ons langzaamaan klaar om er nog eens voor te gaan. Zonder te veel gepush of geforceer. Dat wilden we beide niet. Een tweede baby was gewoon welkom. Liefst niet meer leeftijdsverschil dan 4 of 5 jaar met Pau, maar we lieten het begaan.
Weg uit de stad
Net voor Pau drie wordt, verhuizen we in augustus uit Barcelona naar een dorp op 35 minuten rijden.
Begin september at ik nogal gretig mijn bord pasta leeg tijdens een familie-uitje hier. En ik had nog honger erna. Mijn schoonmama wijst me erop. En zoals Dan het zou zeggen… “Then the penny dropped”.
Baby nummer 2 was effectief onderweg. We zijn blij en overtuigd. Met ruimte in het huurhuis…
Verward
Maar de eerste paar maanden krijg ik het mentaal lastig. Om alleen te zijn tijdens de week, om mijn plek te vinden. Om mijn werk, dat gebaseerd is op de stad Barcelona een plek te geven in het dorp.
Dan is overdag gaan werken met de auto. Pau heeft het lastig met school. En de eerste paar weken voel ik me ’s ochtends eerder depressief. De hormonen en lichamelijke veranderingen uiteraard, de combinatie met de verandering naar het dorp, geen dichte vrienden of familie bij mij…
Ik geniet van de dagelijkse wandelingen met onze hond in de bergen, en de rust dat het dorp ons brengt. De frisse lucht ook.
We gaan eind december naar Engeland om kerst te vieren, waar we ook het geslacht zullen te weten komen. Een echte Gender Reveal… De gynaecoloog geeft ons een gesloten omslag mee. Ik dacht altijd een “Boys Mom” te zijn. Daarom wilde ik het sowieso weten, stel dat de tweede dan geen jongen zou zijn.
Ik voel me ongemakkelijk en zenuwachtig tijdens die babyshower. Er is veel familie en ik weet niet hoe ik moet reageren op het geslacht als het geen jongen zou zijn.
Dan doorprikken we de ballon.
Het wordt een meisje.
Echt?
Mijn schoonmoeder is emotioneel. Zij heeft drie jongens en werd altijd verteld (door de ziekte van haar man) dat meisjes het niet overleven bij de Bakers.
Het feestje is over. Ik ben opgelucht.
En dan begint het tweede trimester. Mijn depressieve gevoelens verminderen sterk. Ik blijf dagelijks wandelen met onze hond in het dorp, fiets naar de trein en voel me fysiek ook goed. Er zijn geen complicaties, geen ziektes, geen injecties nodig.
Laatste etappe
In maart wordt de quarantaine afgekondigd in Spanje. Ik kan de geplande inkomsten met mijn bedrijfje, Mucho Gusto Tours op mijn buik schrijven. En langs de andere kant, krijg ik nog 5 weken unieke quality time met Pau voor Aina wordt geboren.
Ik kan me volop inlezen in Montessori voor baby’s. En met Pau genieten. Het is een samenzijn waar we allebei zo van genieten. Rust nemen, koken, spelen samen,… Heel bewust.
De zwangerschap verloopt vlot tot het einde. Mijn familie moet hun babybezoek uitstellen. Maar ik doe het kalm aan.
Op 21 april begint Aina al te woelen, maar vriendin Roza is er nog niet. Aina blijft nog een dag rustig, om op 23 april, de dag van Sant Jordi geboren te worden.